iğne

boğazımdaki her neyse
artık
beynime tırmanıyor,
akıtamadığım zehrim büyüyor,
çeneme yayılıyor,
dişlerime sızıyor
ama inadına dışarı akmıyor,
dudaklarıma çarptıkça
yeni bir devr-i daim başlıyor...

zehir ki ne zehir...
yaşa dönse birkaç saat uyutacak,
avutacak,
içeride kaldıkça
beni kurutacak...

kusmak bir sanatmış,
yeni anladım.

acele bir otobüs n'olur,
yol tutmasına
ihtiyacım var...